Η αρχαία πόλη Meroë βρίσκεται στην ανατολική όχθη του ποταμού Νείλου, βορειοανατολικά του Χαρτούμ του Σουδάν. Ήταν μια πλούσια μητρόπολη στο Βασίλειο του Kush για αρκετούς αιώνες. Το Meroë ήταν η κατοικία των βασιλιάδων μεταξύ του 592 π.Χ. και του 350 μ.Χ. Η περιοχή περιέχει τα ερείπια πάνω από 200 πυραμίδων, γνωστά ως πυκνοειδή της Nubian λόγω του μεγέθους και των αναλογιών τους.
[showad1]
Το Μερό ήταν το θεμέλιο ενός βασιλείου του οποίου ο πλούτος προήλθε από μια ισχυρή βιομηχανία σιδήρου καθώς και από το διεθνές εμπόριο με την Ινδία και την Κίνα. Ο σίδηρος ήταν ένα από τα σημαντικότερα μέταλλα εκείνη την εποχή, και οι σιδεράδες της Meroë ήταν από τους καλύτερους στον κόσμο. Επιπλέον, η Meroë εξήγαγε κοσμήματα, κεραμικά και κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα στους εμπορικούς εταίρους της. Εκτός από το γεγονός ότι ήταν πολιτικό κεφάλαιο, το Meroë ήταν επίσης ένα σημαντικό θρησκευτικό κέντρο, όπως φαίνεται από τον μεγάλο αριθμό ναών και πυραμίδων στο χώρο.
Το 1821 ο Frederic Cailliaud ήταν ο πρώτος που έφερε γνώση του Meroë στους Ευρωπαίους όταν δημοσίευσε εικονογραφήσεις των ερειπίων. Ο Karl Lepsius εξέτασε τα ερείπια πιο προσεκτικά το 1844 και έδωσε σκίτσα, σχέδια και πραγματικές αρχαιότητες στο Βερολίνο. Η ανασκαφή και η αποκατάσταση των ερειπίων συνεχίζονται μέχρι σήμερα.
Υπάρχουν πολλά για τον ταξιδιώτη να δει όταν επισκέπτεται το Meroë στο Σουδάν. Υπάρχουν περίπου 200 πυραμίδες στην αρχαία ταφή του Μερότικου Βασιλείου, όπου οι βασιλιάδες χαλαρώνουν. Αυτές οι πυραμίδες είναι πολύ μικρότερες από τις αιγυπτιακές πυραμίδες, αλλά ο αριθμός τους καθιστά εξίσου εντυπωσιακούς. Κατασκευάστηκαν από μπλοκ ψαμμίτη και ήταν πιο απότομες από τις πυραμίδες της Αιγύπτου. Οι κυνηγοί θησαυρών κατέστρεψαν πολλές από τις πυραμίδες του Meroë τον 19ο αιώνα.
Ορισμένα από τα ταφικά παρεκκλήσια και οι τοίχοι του πυλώνα είναι το σπίτι των περίπλοκων αρχικών γλυπτών. Παρόλο που μια ισχυρή αιγυπτιακή επιρροή είναι εμφανής σε αυτά τα γλυπτά, υπάρχει επίσης μια Μεροΐτικη επιρροή, ιδιαίτερα στο ρουχισμό και την εμφάνιση των βασιλιάδων και βασιλισσών στα γλυπτά. Τα καλύτερα ανάγλυφα αποσυναρμολογήθηκαν το 1905 και χωρίστηκαν από το Βρετανικό Μουσείο και το μουσείο στο Χαρτούμ. Το 1910, ο John Garstang άρχισε να ανασκάπτει τα ανάχωμα που βρέθηκαν στην πόλη. Μέσα από τις προσπάθειές του, ανακαλύφθηκαν τα ερείπια ενός παλατιού και αρκετών ναών.
Η εξοικονόμηση και προστασία των πυραμίδων και των άλλων μνημείων που αποτελούν μέρος του χώρου είναι το πρώτο βήμα για την ανάπτυξη του βιώσιμου τουρισμού στο Meroë. Όσοι επισκέπτονται αυτό το site δεν θα απογοητευτούν. Μια βόλτα ανάμεσα στις πολλές πυραμίδες και άλλα μνημεία που έχουν αποκαλυφθεί επιτρέπει στον ταξιδιώτη να βρεθεί σε μια εποχή που λίγοι θα έχουν ποτέ την ευκαιρία να βιώσουν.
