Για να πάτε στο Περού και να μην επισκεφθείτε τον Μάτσου Πίτσου είναι σαν να πάτε στο Παρίσι και να αγνοήσετε τον Πύργο του Άιφελ: Απλά δεν μπορεί να γίνει. Και οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αγνοούν αυτό το σημαντικό προ-Κολομβιανό χώρο δεδομένου ότι είναι το πιο πολυσύχναστο αξιοθέατο σε αυτή τη χώρα της Νότιας Αμερικής.
[showad1]
Τι κάνει τον Machu Picchu τόσο ξεχασμένο; Πρώτον, είναι τα πιο διατηρημένα ερείπια της μοναχικής αυτοκρατορίας Inca. Καθισμένος στο ύψος των 2.430 μέτρων (11.970 πόδια) του βουνού Machu Picchu (Old Peak), η περιοχή είναι εκπληκτικά όμορφη.
Χτισμένο γύρω στο 1450 για τον αυτοκράτορα Pachacuti, το παλάτι εγκαταλείφθηκε έναν αιώνα αργότερα. Με θαυμασμό, η περιοχή διέφυγε από τη λεηλασία και την καταστροφή των Ισπανών κατακτητών που κατέστρεψαν όλα τα Inca που μπορούσαν να πάρουν τα χέρια τους.
Κατά τη διάρκεια των αιώνων, η περιοχή έγινε κατάφυτη με βλάστηση. Λίγα έξω από την περιοχή γνώριζαν ακόμη και την ύπαρξή της. Η χαμένη πόλη των Incas παρέμεινε ανέγγιχτη μέχρι το 1911. Τότε, ο Hiram Bingham, Αμερικανός ιστορικός και εξερευνητής, επισκέφθηκε, από το συνέδριο της Χιλής, στην περιοχή που αναζητούσε ερείπια Inca.
Ο Μπίνγκχαμ έπληξε το Μητρικό Λωτ όχι μόνο των ερειπίων Inca αλλά και των παγκόσμιων αρχαιολογικών ερειπίων με τον Machu Picchu. Το ανακτορικό κτήμα είναι ένα από τα σημαντικότερα αρχαιολογικά ερείπια στον κόσμο.
Αυτό το φρούριο στα σύννεφα είναι ένα από τα καλύτερα παραδείγματα αρχιτεκτονικής Incan, χτισμένο σε μια εποχή που οι Ίνκας ήταν στο ύψος τους. Οι δομές είναι χτισμένες από πέτρα, η οποία δεν είναι ασυνήθιστη για αυτό το χρονικό πλαίσιο οπουδήποτε στον κόσμο. Αυτό που κάνει τον Machu Picchu μηχανικό θαύμα, όμως, είναι ότι αυτές οι πέτρες και οι βράχοι είχαν τοποθετηθεί μαζί χωρίς τη χρήση κονιάματος. Τα βράχια ταιριάζουν μεταξύ τους τόσο σφιχτά, δεν μπορεί να εισαχθεί μια λεπίδα μαχαιριού μεταξύ τους. Η πέτρινη κατασκευή συνδυάζεται τέλεια με τα γύρω βουνά.
Το Machu Picchu παρουσιάζεται σε τμήματα. Υπάρχει ένα αστικό τμήμα και ένα γεωργικό τμήμα, μια ανώτερη παλιά πόλη όπου βρίσκονται οι ναοί και μια χαμηλότερη νέα πόλη όπου μπορούν να βρεθούν αποθήκες. Συνολικά, περίπου 200 κτίρια βρίσκονται στο Machu Picchu.
Ένα από τα πιο εντυπωσιακά ερείπια είναι ο Ναός του Ήλιου, ο οποίος έχει μεγαλοπρεπή θέα στον ποταμό Urubamba, ο οποίος περιβάλλει την τοποθεσία σε τρεις πλευρές, και η Ιερή Κοιλάδα κάτω. Αυτό είναι ένα άλλο θαύμα της μηχανικής, το οποίο έχει αστρολογικές ιδιαιτερότητες. Στο καλοκαιρινό ηλιοστάσιο, ο ήλιος λάμπει μέσα από ένα παράθυρο ναού, σε τέλεια ευθυγράμμιση με τον ογκόλιθο που κτίστηκε γύρω από τον ναό και μια κορυφή βουνού. Ένα άλλο αξιοσημείωτο στοιχείο είναι ένα τελετουργικό πέτρωμα γνωστό ως πέτρινο Intihuatana, το οποίο βρισκόταν σε μια ακριβή τοποθεσία που ευθυγραμμίζεται τέλεια με τις δύο ετήσιες ισημερίες.
Το Μάτσου Πίτσου είναι, ωστόσο, κάτι περισσότερο από ένα παλάτι κτήμα για τους ηγέτες της Incan. Λόγω της στρατηγικής της θέσης, μπορεί να ήταν ένα στρατιωτικό οχυρό. Μπορεί επίσης να έχει θρησκευτικές χροιά λόγω των ναών όπου έγιναν ανθρώπινες θυσίες για να κατευνάσουν τους θεούς. Όλοι οι θυσιασμένοι άνθρωποι δεν έλαβαν σωστές ταφές και τα κατάλοιπά τους βρέθηκαν στο χώρο.
Ένα άλλο εκπληκτικό θέαμα είναι οι 700 πέτρινες βεράντες που χτίστηκαν στις πλαγιές. Αυτές οι ταράτσες εξυπηρετούσαν πολλαπλούς σκοπούς: οικόπεδα για καλλιέργεια καλλιεργειών. τη διατήρηση του νερού και την καταπολέμηση της διάβρωσης.
Οι ιστορικοί συνεχίζουν σήμερα να μελετούν τον Machu Picchu, ελπίζοντας να ανακαλύψουν περισσότερα από τα μυστήρια του. Το μεγαλύτερο ερώτημα παραμένει γιατί οι Ίνκας έχτισαν τον Machu Picchu. Αυτό μπορεί να παραμείνει ένα από τα μεγαλύτερα άλυτα μυστήρια, επειδή οι Ίνκας δεν είχαν γραπτή γλώσσα.
Υπάρχουν μερικοί τρόποι για να φτάσετε στο Machu Picchu. Οι περισσότεροι άνθρωποι παίρνουν το τρένο από το Κούσκο, 50 μίλια μακριά, οδηγώντας ένα λεωφορείο για τα τελευταία μίλια. Εάν είστε σκληρότερος ταξιδιώτης στην άκρη-κορυφή φυσική κατάσταση, μπορείτε να εξετάσετε το ενδεχόμενο να πάρετε μια πολυήμερη εκδρομή στο Inca Trail. Αυτή είναι η παραδοσιακή διαδρομή που πήραν οι γενιές των Incas, και αργότερα ο Bingham, για να φτάσουν στο χώρο.
