Λίγοι αρχαιολογικοί χώροι προσφέρουν μια πιο συναρπαστική ταξιδιωτική εμπειρία από τα ανασκαμμένα ερείπια της Πομπηίας νοτιοανατολικά της Νάπολης της Ιταλίας. Το 79 μ.Χ., το ηφαίστειο Βεζούβιος ξέσπασε, καλύπτοντας τη ρωμαϊκή πόλη με 12 μέτρα (40 πόδια) από λεπτή τέφρα, η οποία διατηρούσε την θαμμένη πόλη και τους ασφυκτικά τους κατοίκους άθικτες για σχεδόν 1700 χρόνια. Οι συνεχιζόμενες ανασκαφές που ξεκίνησαν τον 18ο αιώνα έχουν αποκαλύψει πληθώρα αντικειμένων και έχουν αποκαλύψει επίσης περίπλοκες λεπτομέρειες σχετικά με την καθημερινή ζωή των καταδικασμένων κατοίκων της Πομπηίας.
Είτε κοιτάζοντας σε ταπεινά μαγαζιά και σπίτια, κοιτάζοντας τις βίλες των πλουσιότερων οικογενειών της πόλης ή κοιτάζοντας τους καταστραμμένους ναούς στους θεούς, υπάρχουν περισσότερα που μπορείτε να δείτε στην Πομπηία από ό, τι μπορεί να ζήσετε σε μια σύντομη ξενάγηση. Εδώ είναι μερικά από τα αξιοθέατα σίγουρα να συλλάβει το ενδιαφέρον και τη φαντασία του καθενός που επισκέπτεται την Πομπηία.
10. Ναός του Απόλλωνα
Ως αρχαιότερη δομή στην Πομπηία, ο ναός του Απόλλωνα που βλέπει στο Φόρουμ της πόλης απεικονίζει τις αλλαγές στα αρχιτεκτονικά στυλ που συνέβησαν από τις πρώτες αρχές του 6ου αιώνα π.Χ. έως τη στιγμή της καταστροφής του το 79 μ.Χ. Ο αρχικός σχεδιασμός Ετρουσκάνης τροποποιήθηκε από τους Έλληνες, και στη συνέχεια επεκτάθηκε από τους Ρωμαίους με την προσθήκη μιας περιμέτρου εξωτερικών στηλών. Ενώ τα περισσότερα από τα αρχικά χάλκινα αγάλματα του ναού βρίσκονται τώρα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Νάπολης, αντίγραφο του Απόλλωνα και μια προτομή της θεάς Νταϊάνας στέκονται στη θέση τους.
9. Σπίτι του Vettii
Βρίσκεται στο δυτικό τμήμα των ερειπίων της Πομπηίας, το σπίτι του Vettii είναι μία από τις καλύτερα διατηρημένες ρωμαϊκές βίλες της πόλης. Ανακαινισμένο μετά το σεισμό του 62 μ.Χ., διαθέτει ένα φρέσκο, ενοποιημένο σχέδιο που περιλαμβάνει μια συλλογή από όμορφες τοιχογραφίες ζωγραφισμένες με μαύρο φόντο πλαισιωμένες σε κίτρινο και κόκκινο χρώμα. Ονομάστηκε από τους πλούσιους εμπόρους που κάποτε ζούσαν εδώ, το συγκρότημα έχει σχεδιαστεί για να περιποιηθεί τους ενοίκους του και να εντυπωσιάσει τους επισκέπτες του με μια σειρά από αίθουσες ψυχαγωγίας που περιβάλλουν μια μεγάλη κεντρική αυλή που περικλείεται από κίονες. Μέσα στο περιστύλιο υπάρχουν αγάλματα, λεκάνες και σιντριβάνια. Τα γλυπτά και μερικά από τα οικιακά αντικείμενα αποκαταστάθηκαν στο αρχικό τους πλαίσιο εντός του σπιτιού, ώστε οι επισκέπτες να δουν τι θα έμοιαζε το σπίτι πριν καταστραφεί από την έκρηξη του 79 μ.Χ.
8. Lupanar
Ο Lupanar της Πομπηίας, γνωστός επίσης ως Lupanare Grande, είναι ο μεγαλύτερος από τους πολλούς οίκους ανοχής. Βρίσκεται ανατολικά του Φόρουμ, διαθέτει 10 μικρά δωμάτια, όπου πλατφόρμες από τούβλα με στρώματα που χρησίμευαν ως κρεβάτια. Ορισμένες από τις τοιχογραφίες στο Lupanar είναι σεξουαλικής φύσης, αλλά είναι το γκράφιτι που τόσο οι πόρνες όσο και το πελατολόγιο που ξαπλώνουν στους τοίχους που εκπλήσσει τους επισκέπτες. Δεδομένου ότι οι πλούσιοι Ρωμαίοι γενικά δεν επισκέπτονταν ανορθόδοξους φορείς λόγω της διαθεσιμότητας των ερωτύλων και των παππούδων, τα ονόματα των συγγραφέων δεν μπορούν να συνδεθούν με γνωστά ιστορικά στοιχεία, αλλά τα γκράφιτι δεν λένε ιστορίες. Σε μερικές περιπτώσεις, οι συγγραφείς απάντησαν στα μηνύματα που είχαν χαράξει στους τοίχους, δημιουργώντας ένα συνεχή διάλογο που προσφέρει μια μοναδική ματιά στην ιστορία της Πομπηίας.
7. Σπίτι του τραγικού ποιητή
Βρίσκεται στο απομακρυσμένο τμήμα της Πομπηίας, το σπίτι του τραγικού ποιητή φημίζεται για την τέλεια διακόσμησή του, η οποία περιλαμβάνει τοιχογραφίες και ψηφιδωτά που είναι εκπληκτικά μεγάλα για το σχετικά μικρό μέγεθος του σπιτιού. Ένα περίτεχνο ψηφιδωτό στο πάτωμα που απεικονίζει τους ηθοποιούς που συγκεντρώνουν παρασκήνια οδήγησε αρχαιολόγους να διατυπώσουν την άποψη ότι μπορεί να έζησε εδώ ένας σημαντικός ποιητής ή συγγραφέας. Επίσης αξιοσημείωτα είναι τα μεγάλα μυθολογικά πλάσματα που απεικονίζονται στις τοιχογραφίες του αίθριου. Κοντά στην είσοδο υπάρχει ένα μωσαϊκό με τις λέξεις "σπηλιά σπηλαίου", μια προειδοποίηση προς τους επισκέπτες ότι το ακίνητο προστατεύεται από ένα άγριο σκυλί.
6. Φόρουμ της Πομπηίας
Το κέντρο της αρχαίας Πομπηίας ήταν το φόρουμ, μια εκτεταμένη ορθογώνια ανοικτή περιοχή που χρησίμευε ως πολιτικό, πολιτιστικό και εμπορικό πυρήνα της πόλης. Το φόρουμ ήταν ο χώρος της αγοράς της Πομπηίας καθώς και το γήπεδο, τα λουτρά και οι ναοί. Το δικαστήριο, που ήταν γνωστό ως βασιλική, είχε το ίδιο σχέδιο διασταύρωσης που εγκρίθηκε αργότερα για τις χριστιανικές εκκλησίες. Ενώ μόνο λίγες από τις στήλες από τις διώροπες κιονοστοιχίες που πλαισιώνουν την ανοιχτή περιοχή παραμένουν και τα κτίρια βρίσκονται σε ερείπια, η μεγάλη κλίμακα του χώρου είναι ακόμα εντυπωσιακή. Είναι εύκολο να φανταστεί κανείς τη φασαρία της δραστηριότητας που συνέβη εδώ καθημερινά κατά το ύψος της δόξας της Πομπηίας.
5. Σπίτι του Faun
Η μεγαλύτερη από τις ιδιωτικές βίλες στην Πομπηία, το σπίτι του Faun καταλαμβάνει ένα ολόκληρο αστικό συγκρότημα. Ήταν σε αυτή την τεράστια δομή που οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν μερικούς από τους σπουδαιότερους καλλιτεχνικούς θησαυρούς της Πομπηίας, συμπεριλαμβανομένου του Μωσαϊκού του Αλεξάνδρου, που απεικονίζει τον Μέγα Αλέξανδρο να αναλαμβάνει τα όπλα εναντίον του Δαρείου της Περσίας. Το σπίτι πήρε το όνομά του από άλλο διάσημο ευρήμα, ένα χάλκινο άγαλμα πανίδας. Και οι δύο εκτίθενται τώρα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Νάπολης. Η πιο εντυπωσιακή εργασία τέχνης επί τόπου είναι ένα μαρμάρινο πάτωμα σε πολύπλοκο γεωμετρικό σχέδιο.
4. Θερμά Λουτρά Πομπηίας
Τα δημόσια λουτρά ήταν ένα κοινό χαρακτηριστικό ακόμα και στη μικρότερη πόλη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, καθώς λίγα σπίτια είχαν ιδιωτικά λουτρά. Γνωστές ως θερμά, τα δημόσια λουτρά ήταν ανοιχτά σε όλες τις κοινωνικές τάξεις, συμπεριλαμβανομένων των σκλάβων, αν και άνδρες και γυναίκες λούστηκαν ξεχωριστά. Εξυπηρέτησαν ως σημαντικό μέρος για τους ανθρώπους να συναντιούνται, καθώς και να πλένουν. Το σύστημα θέρμανσης των δωματίων λειτούργησε τρέχοντας θερμό νερό μέσα από τις κοιλότητες στον τοίχο. Η Πομπηία είχε τρία σύνολα οβιακών λουτρών: το Στάβιο, το Φόρουμ και τα κεντρικά λουτρά. Τα Στάβια Λουτρά είναι τα παλαιότερα διατηρημένα λουτρά από οπουδήποτε στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Βρίσκεται κοντά στο Φόρουμ, Τα Λουτρά Φόρουμ είναι τα μικρότερα δημόσια λουτρά στην Πομπηία και τα πιο περίτεχνα διακοσμημένα. Τα Κεντρικά Λουτρά ήταν ακόμα ατελείωτα όταν ο Βεζούβιος ξέσπασε το 79 μ.Χ. Τα λουτρά δεν είχαν ξεχωριστά αρσενικά και θηλυκά τμήματα, πράγμα που σημαίνει ότι οι άνδρες και οι γυναίκες θα είχαν ξεχωριστές ώρες κολύμβησης.
3. Πομπηία Spectacula
Χτισμένο γύρω στο 70 π.Χ., το αμφιθέατρο της Πομπηίας είναι τα παλαιότερα επιζώντα ρωμαϊκά αμφιθέατρα στον κόσμο. Ήταν επίσης το αρχαιότερο ρωμαϊκό αμφιθέατρο χτισμένο από πέτρα. προηγουμένως είχαν κατασκευαστεί από ξύλο. Το επόμενο ρωμαϊκό αμφιθέατρο που χτίστηκε από πέτρα ήταν το Κολοσσαίο στη Ρώμη, το οποίο δημιουργήθηκε πάνω από έναν αιώνα αργότερα. Το αμφιθέατρο ονομαζόταν θέαμα καθώς ο όρος αμφιθέατρο δεν ήταν ακόμα σε χρήση. Θα μπορούσε να φιλοξενήσει περίπου 20.000 θεατές, ίσους με ολόκληρο τον πληθυσμό της Πομπηίας. Το 59 μ.Χ. ξέσπασε μια βίαιη ταραχή ανάμεσα στους οπαδούς της Πομπηίας και μια αντίπαλη πόλη που ώθησε τη Γερουσία να απαγορεύσει οποιαδήποτε περαιτέρω παιχνίδια εκεί για δέκα χρόνια.
2. Βίλα dei Misteri
Βρίσκεται έξω από την Πομπηία στο δρόμο που οδηγεί στο λιμάνι της πόλης είναι τα καλά διατηρημένα ερείπια της Villa dei Misteri (Villa of the Mysteries). Η ρωμαϊκή βίλα διαθέτει υπέροχα διατηρημένες τοιχογραφίες που φαίνεται να απεικονίζουν μια γυναίκα που αρχίζει στην απαγορευμένη λατρεία του Διονύσου, θεού της παρακμής που είναι γνωστή ως Βάκχος στους Ρωμαίους. Ο όρος "μυστήρια" αναφέρεται σε αυτή τη μυστική τελετή έναρξης. Τοποθετημένο σε ένα πλούσιο κόκκινο φόντο, οι πίνακες είναι όμορφα εκτελούνται με αξιοσημείωτο βαθμό σαφήνειας και λεπτομέρειας. Με τη μεγάλη εξωτερική βεράντα και καλά σχεδιασμένα δωμάτια, το σπίτι και οι κήποι είναι εξίσου εντυπωσιακά.
1. Γύψος γύψο
Εκείνοι που δεν διέφυγαν από την πόλη της Πομπηίας πριν από την έκρηξη ήταν καταδικασμένοι και τα πτώματά τους θάφτηκαν εξ ολοκλήρου από καυτές στάχτες που βρέθηκαν από τον ουρανό. Το 1870, ο Giuseppe Fiorelli χρησιμοποίησε μια τεχνική βασισμένη στην πλήρωση των κενών χώρων όπου τα πτώματα είχαν αποσυντεθεί με υγρό γύψο για να παράγουν τέλειες εκμαγεία των θυμάτων της έκρηξης. Μόλις σκληρυνθεί ο γύψος, το περιβάλλον χώμα αφαιρέθηκε και η εικόνα έφερε στο φως. Αυτή η τεχνική χρησιμοποιήθηκε για να παράγει έναν αριθμό χυτών ανθρώπινων σωμάτων, ζώων και αντικειμένων. Το κτίριο που είχαν αρχικά στεγάσει υπέστησαν εκτεταμένες ζημιές στο Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο και τώρα βρίσκονται σε διάφορα μέρη γύρω από τα ερείπια της Πομπηίας καθώς και στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Νάπολης. Ο "Κήπος των Φυλακών" κατέχει τον μεγαλύτερο αριθμό θυμάτων που βρέθηκαν σε ένα μέρος, όπου 13 άτομα αναζητούσαν καταφύγιο σε ένα οπωρώνα.
